Lukas Verstraete - collectie - Een boek waarmee men vrienden maakt

Uitgave omschrijving

27X36 cm

Inhoud

Door een brutale straatoverval verliest een man zijn identiteit en een koffertje met belangrijke inhoud. Wat zijn de gevolgen daarvan en zal hij erin slagen om identiteit en koffertje terug te vinden? 

‘Een boek waarmee men vrienden maakt’ bevat vleugjes avontuur, humor, religie en cultuur. Het is een strip over goed en kwaad, met een knokpartij of vijf, een verliefde kat, een filosofisch gesprek met een duif, metamorfoses, een auto-achtervolging en een schrijver die niet altijd de touwtjes in handen heeft.

Recensie door Stefan Nieuwenhuis: www.stefannieuwenhuis.nl

Lukas Verstraete heeft een werk afgeleverd dat in meerdere opzichten buitensporig is. Het formaat valt meteen op en voelt zelfs in de Age of Integrales overdadig aan. Eenmaal opengeslagen liggen er 208 bonte en uitdagende pagina’s voor je, in zowel grafisch als verhalend opzicht. Want laat er geen misverstand over bestaan: Een boek waarmee men vrienden maakt is zeker geen gemakkelijk album of verhaal voor tussendoor. Verstraete vraagt veel van de lezer.

Het begint meteen met een overval op een man die van zijn koffertje en zijn gezicht wordt beroofd, en daarmee zijn identiteit verliest. Het gezicht van de man zien we gaandeweg het verhaal in steeds verschillende gedaanten terugkeren: in een hondje, in auto die de viervoeter aanrijdt en een jonge omstander die het ongeluk ziet gebeuren.

Vanaf dan gaat het verhaal pas echt goed los en moet de lezer op basis van kleurpalletten de verschillende, parallelle verhaallijnen reconstrueren. De schutbladen van het album verraden deze leeswijze al een beetje door te verwijzen naar venndiagrammen in de kleuren van het verhaal, al merk je dat – met honderd andere zaken – pas als je echt grondig te werk bent gegaan. Want laten we wel wezen; wie bestudeert de schutbladen van een boek voordat hij gaat lezen?

We volgen de man zonder gelaat, het koffertje, het gelaat zelf en het karakter van de man die zich steeds anders manifesteren. Intussen duikt de schrijver zelf ook nog op, om het verhaal te sturen en te benoemen. Het einde van het verhaal is een beloning voor de vorsende lezer, die er dan ook achter komt dat er al die tijd anderhalve kilo boekwerk op zijn schoot heeft gelegen.

Is het een album voor fijnproevers? Ja beslist, al zou iedereen voor zichzelf moeten uitmaken of hij of zij bij de club van fijnproevers hoort. Het werk van Verstraete is vernieuwend, ontregelend maar met de juiste instelling genietbaar. Het robuuste tekenwerk in kleurpotlood en de vrije pagina-opmaak passen uiteindelijk perfect bij het verhaal, maar ook daarvoor geldt weer: niets is gemiddeld in dit album. Pas na een uurtje of vier beginnen de zaken te dagen. Mateloos? Het kon minder.

Overige productgegevens